O muzyce:
Drugi album Yes pt. ‘Czas i Slowo’ wprowadzil zespol w lata 70-te. Plyta marnie sie sprzedawala ale nie ukrywam, jest bardzo przez mnie ceniona i czesto sluchana. Jak rzadko kiedy udal sie mariaz rocka z orkiestra symfoniczna. Atmosfera znacznie bardziej specjalna niz na podobnych usilowaniach chocby Deep Purple. Plyta zaczyna sie od cowboyskich tematow ale potem nagle za sprawa ‘Then’ i ‘Everydays’ przenosimy sie w kraine Harry Pottera XXIII wieku. Znakomite operowanie dynamika i brzmieniami daje niezapomniany efekt. Wizja smiala jak filmowy obraz ‘Metropolis’. Na plycie zwraca uwage jeszcze jeden numer – ‘Astral Traveller’. Klimatem wyjety z pozniejszych plyt Yes zapowiada nowa epoke. Muzycy graja pewniej niz na debiucie i zwraca uwage spory postep Chrisa Squire na gitarze basowej. Juz nie chowa sie w cieniu a probuje doskonalic wlasne, charakterystyczne brzmienie. Plyta w angielskiej wersji ma na okladce lezaca kobiete odziana tylko w cizemki (plus motylek na biodrze). Amerykanie nie sa w stanie ogladac biustow modelek zatem w wydaniu dla Nowego Swiata na okladce widzimy zdjatko zespolu podobne ludzaco do tego z amerykanskiego wydania pierwszej plyty Yes. Wstyd.

O dźwięku:
Dzwiek po remsteringu podobno lepszy ale nie mam porownania. Wciaz moim zdaniem sporo mankamantow ale takze udalo sie wiele. Niezwykle klimaty orkiestrowe swietnie oddane. To podnosi ogolna ocene.